arcadianet espa
Enterprise Europe Network
Επισημάνσεις – Προστασία της περιουσίας μικροοφειλετών από κατασχέσεις
CHA000010

Τι συμβαίνει με τις κατασχέσεις και από ποιο ποσό και πάνω γίνεται η κατάσχεση.

Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 7 και 9 του ν.δ. 356/1974 (Κώδικας Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων), όπως ισχύουν και του άρθρου 48 παρ. 1 του ν. 4174/2013, ο Προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. έχει την υποχρέωση να επιδιώξει την είσπραξη όλων των ληξιπροθέσμων σε αυτήν οφειλών, ανεξάρτητα από την αιτία προέλευσής τους, λαμβάνοντας όλα τα προβλεπόμενα από το νόμο αναγκαστικά μέτρα (κατάσχεση ακινήτων, κατάσχεση κινητών είτε στα χέρια του οφειλέτη είτε κινητών και απαιτήσεων του εν γένει στα χέρια τρίτων καθώς και στα χέρια των Πιστωτικών Ιδρυμάτων κατά τις διατάξεις του άρθρου 24 του ν. 2915/2001 και των άρθρων 30, 30Α και 30Β παρ. 1 του Κ.Ε.Δ.Ε.), κατά των οφειλετών για το καθυστερούμενο μέρος του χρέους είτε αθροιστικά είτε καθένα χωριστά κατά την ελεύθερη κρίση του για τη διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου. Με την ολοκλήρωση της κατάσχεσης εις χείρας τρίτου επέρχεται αυτοδικαίως αναγκαστική εκχώρηση της κατασχεθείσης χρηματικής απαίτησης στο κατασχόν Δημόσιο, το οποίο πλέον καθίσταται δικαιούχος του συνόλου αυτής.

Με τη διάταξη του άρθρου 30 παρ. 4 του Κ.Ε.Δ.Ε. σε συνδυασμό με την αριθμ. Δ6Α 1054391 ΕΞ 2014/1.4.201 Απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων περί μεταβίβασης αρμοδιοτήτων σε όργανα της Φορολογικής Διοίκησης, παρέχεται η ευχέρεια στον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. μετά από σχετική αίτηση του οφειλέτη να περιορίσει με αιτιολογημένη Απόφασή του το ποσό ή ποσοστό της κατάσχεσης που του επιβλήθηκε υπό προϋποθέσεις που ορίζονται στην ΠΟΛ.1092/3.4.2014 εγκύκλιο της Διοίκησης.
Ειδικότερα επί κατασχέσεως στα χέρια πιστωτικών ιδρυμάτων, σημειώνεται ότι σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 30Α του ν.δ. 356/1974 δεν επιβάλλεται κατάσχεση για απαιτήσεις που υπολείπονται του συνολικού ποσού ύφους πενήντα (50) ευρώ, και, εφόσον επιβληθεί, δεν υποβάλλεται η δήλωση του άρθρου 32 του ν.δ. 356/1974, τυχόν δε υφιστάμενο ποσό δεν αποδίδεται. Επιπλέον, σύμφωνα με τη διάταξη του άρ. 31 παρ. 2 του ν.δ. 356/1974, οι καταθέσεις σε πιστωτικά ιδρύματα σε ατομικό ή κοινό λογαριασμό είναι ακατάσχετες μέχρι του ποσού των χιλίων διακοσίων πενήντα (1.250) ευρώ μηνιαίως για κάθε φυσικό πρόσωπο και σε ένα μόνο πιστωτικό ίδρυμα. Για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου απαιτείται γνωστοποίηση από το φυσικό πρόσωπο ενός μοναδικού λογαριασμού, με υποβολή ηλεκτρονικής δήλωσης στο πληροφοριακό σύστημα της Φορολογικής Διοίκησης. Εφόσον υπάρχει λογαριασμός περιοδικής πίστωσης μισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών βοηθημάτων, γνωστοποιείται, αποκλειστικά και μόνο, ο λογαριασμός αυτός (σχετική η ΠΟΛ.1109/14.4.2014).

Σημειώνεται, επίσης, ότι σύμφωνα με τη διάταξη του άρ. 31 παρ. 1, εδ. ε του ν.δ. 356/1974, εξαιρούνται της κατασχέσεως εις χείρας τρίτων οι απαιτήσεις από μισθούς, συντάξεις και κάθε είδους ασφαλιστικά βοηθήματα που καταβάλλονται περιοδικά, εφόσον το ποσό αυτών μηνιαίως είναι μικρότερο από χίλια (1.000) ευρώ, στις περιπτώσεις δε που υπερβαίνει το ποσό αυτό επιτρέπεται η κατάσχεση για τα χρέη προς το Δημόσιο επί του 1/2 του υπερβάλλοντος ποσού των χιλίων (1.000) ευρώ και μέχρι του ποσού των χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ, καθώς και επί του συνόλου του υπερβάλλοντος ποσού των χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ.

Το αναγκαστικό μέτρο της κατάσχεσης ακινήτων ρυθμίζεται στα άρθρα 35 επ. του ν.δ. 356/1974. Ειδικότερα, στο άρθρο 41 παρ. 1 του ν.δ. 356/1974 ορίζεται ότι ο προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. υποχρεούται να εκδώσει πρόγραμμα πλειστηριασμού μετά την παρέλευση σαράντα (40) ημερών και το αργότερο σε τέσσερις (4) μήνες από την κατάσχεση ακινήτου και να ορίσει ημερομηνία πλειστηριασμού το αργότερο σε πέντε (5) μήνες από την ημερομηνία έκδοσης του προγράμματος, εκτός εάν συντρέχει σπουδαίος λόγος ο οποίος θα πρέπει να αναφέρεται σε αιτιολογημένη έκθεση του προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ.

Με την ΠΟΛ.1055/12.5.2010 επισημάνθηκε ότι συντρέχει σπουδαίος λόγος για μη έκδοση προγράμματος πλειστηριασμού εντός των ανωτέρω προθεσμιών μεταξύ άλλων και όταν πρόκειται για ακίνητο του οφειλέτη, το οποίο αποδεδειγμένα αποτελεί την κύρια και μοναδική κατοικία του και το οποίο καλύπτει τις στοιχειώδεις ανάγκες στέγασης, η αξία του οποίου δεν απέχει σημαντικά από τα όρια που τίθενται από τις κείμενες διατάξεις για την απαλλαγή Φ.Μ.Α. ως πρώτης κατοικίας.

Πηγή: Taxheaven.gr

Κοινοποιήστε το άρθρο
Facebook
Twitter
LinkedIn

Περισσότερα άρθρα