Και ξαφνικά μια εκκωφαντική σιωπή απλώθηκε στην χώρα των startups. Άφαντοι όλοι. Θυμωνιές σε άδειους δρόμους, δεκαπενταύγουστος στην πόλη. Απουσιάζουμε, αφήστε το μήνυμα σας και θα σας καλέσουμε εμείς. Οι ήρωες του γαλαξία, οι ιππότες Jedai που θα σώζανε την ανθρωπότητα με food apps που κοστίζουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια αλλά το λες και λιτή μέθοδο έτσι για την μαγκιά… Σωπάσανε!
Μούγκα στην στρούγκα! Σαν γνήσιοι φαφλατάδες κάνανε τους καμπόσους και μόλις παρουσιάστηκε ένας Γολιάθ στην γωνία, λουφάξανε. Περιμένουν να φύγει το θηρίο για να ξαναβγάλουν γλώσσα. Που είστε ρε startupers; Που είστε ρε problem solvers; Αντί να ηγηθείτε κρυφτήκατε; Έμαθα ότι ζητήσατε και ειδικό bailout από το κράτος γιατί θα φύγουνε – λέει – οι επενδυτές, οι προφήτες business angels! Ούτε 1 μήνα καραντίνα δεν αντέχει ο μεγαλο-ιδεατισμός των startup, οι νάρκισοι VC’s και οι παλαβοί μισθοί των co-founders; Που είναι τα βραβεία σας που έχετε περισσότερα πάνελ και κριτές από το Next Top Model; Που είναι οι μέντορες και οι 30χρονοι man-child life coaches που συμβουλεύεσθε; Που είναι η ουσία όταν όλα καταρρέουν και πρέπει να αποδείξεις τον εαυτό σου απέναντι στον εχθρό; Where is the fight in this dog;
Που πήγαν όλα τα σέξι εργαλεία σας; Που είναι τα empathy maps να βρούνε την νέα αξία στην αγορά; Που είναι οι επιχειρηματικοί καμβάδες και το minimum viable product; Που είναι ο Sinek και ο Vaynerchuk και ο Godin να μας πούνε για πάθος και ηγεσία; Που πήγε η startup αφήγηση γεμάτη λάβαρα τεχνολογίας που απόδιωχνε το χωριάτικο επιχειρηματικό χτες των ατεχνολόγητων μικρομεσαίων; Άφαντοι όλοι! Κλεισμένοι στα social media να βαράνε παλαμάκια σε κάθε ανάρτηση που ξορκίζει το κακό. Φτου κακά, ιός, πανδημία, καραντίνα. Απαπα! Θέλουμε πίσω τα event μας. Τις θερμοκοιτίδες μας. Τους επενδυτές μας.
Που είναι το agile thinking; Που είναι τα πίβοτ σας και η ευελιξία και η γρήγορη προσαρμογή στην αξία του πελάτη; Που είναι το Lean Method; Που είναι η κατ’ ευφημισμόν «λιτή» μέθοδος που διδάσκει εξαρτήσεις από το οικοσύστημα και outside money; Που είναι το continuous value creation εσείς μηχανικοί που χωρίς κώδικα δεν σχεδιάζετε ούτε ιχνογραφία σε μπλοκ ζωγραφικής;
Μια φάπα από την αγορά και όλα τα startup gimmicks κατέρρευσαν. Η κυρα-Κούλα που χει το μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου μέσα σε μια βδομάδα έστησε home delivery, pre-paid παραγγελίες και δίνει τα κατεψυγμένα φαγητά της στον φούρνο δίπλα να τα ψήνει και να τα πηγαίνει στους γέρους. Μόνη της, χωρίς ίχνος τεχνολογίας, εκεί που είχε 1 revenue stream τώρα έχει 3! Εσείς ρε entrepreneurs γιατί δεν βγήκατε μπροστά; Αν είστε γεννημένοι για τα δύσκολα, γιατί κρυφτήκατε; Leaders εσείς; Γελάνε και οι ντελιβεράδες μαζί σας. «Έλα ρε συ Άρη είσαι άδικος, κανένας δεν το περίμενε. Ποιος μπορεί να λειτουργήσει κάτω από τέτοιες συνθήκες;». Ποιος; Ω φίλε, όταν δίδασκαν επιχειρηματικότητα εσύ ήσουν στο πάρκο διαβάζοντας Tony Robbins ρουφώντας τσάι από tofu και soylent.
Η Levi’s, η NOKIA, η Panasonic, η Adidas, η Coco Chanel, η Harley Davidson, η Lego, ο Ray Croc, ο Colonel Sanders, ο Ole Kirk Christiansen…! Δεν σχεδίασαν τίποτα! Έδρασαν! Έβαλαν τα κεφάλια τους κάτω από τρομερές συνθήκες και επιχείρησαν! Γυάλιζε το μάτι τους. Δάγκωναν άνθρωπο στον λαιμό από την επιθυμία τους να υπερβούν τις αντιξοότητες και να πετύχουν! Η επιχειρηματικότητα δεν άνθησε στα σαλόνια αλλά στα χωράφια, μέσα από αρρώστιες και ανέχεια άνθισε ο πλούτος και η ευημερία του 20ου αιώνα. Μέσα στις κοπριές της φάρμας σχεδίαζε ο Ford και σε ένα υγρό υπόγειο οι δύο Steve. Η επιχειρηματικότητα δεν προϋποθέτει πλούτο, τον δημιουργεί! Δεν φοβάται την παλίρροια, την καβαλάει! Φώναζε ο Drucker «Ο επιχειρηματίας ζει για την Αλλαγή» αλλά εσείς διαβάζατε τις ανοησίες του Ries και του Blank. «Μην σχεδιάζετε!», έλεγε ο Peter. «Τα σχέδια είναι το φιλί του θανάτου για την επιχειρηματικότητα», αλλά η σταρταπίλα πουλάει όνειρα και τα όνειρα θέλουν παραμύθιασμα. Θα πάμε εδώ, θα κάνουμε πίβοτ εκεί, τι ωραίοι που είμαστε, δώστε μας ένα τσουβαλάκι λεφτά ω, σοφοί angels!… Κι όταν όλα αυτά καταρρέουν, άκρα του τάφου σιωπή.
Αυτά παθαίνεις όταν χάνεις την αυτονομία σου, όταν πατάς σε λάθος επιχειρηματική θεωρία, όταν αναπτύσσεσαι σε θερμοκήπιο και όχι στην φύση. Αυτά παθαίνεις όταν αφήνεις το engineering και όχι το business να τρέχει το show. Αυτά παθαίνεις όταν σε χαϊδεύουν ασταμάτητα σαν κακομαθημένο παιδί ενώ δεν έμαθες καν να παλεύεις με γυμνά χέρια. Αυτά παθαίνεις όταν τα success stories μετατρέπονται σε horror stories επειδή δεν έμαθες ποτέ πως κανένα προσχεδιασμένο «πίβοτ» δεν επιβιώνει την επαφή με την σκληρή πραγματικότητα.
Wake up princess! Η νέα/μικρή επιχείρηση πάντα θα βρίσκεται σε συνθήκες επιβίωσης. Πάντα θα της λείπουν πόροι και εργαλεία. Πάντα η μέθοδός της θα ορίζεται από τις παλίρροιες στην αγορά. Η νέα/μικρή επιχείρηση ήταν και μονίμως παραμένει ένας ναυαγός σε ένα νησί ανέχειας και αναποδιάς που προσπαθεί να αποδράσει σε πωλήσεις και έσοδα. Και η μόνη της μέθοδος είναι άλλος ένας πελάτης, άλλη μια μέρα. Δεν γίνεται πιο λιτό από αυτό. Αυτή είναι μια αυταπόδεικτη επιχειρηματική αλήθεια που όσο κι αν θάφτηκε θα ξανανθίσει στον post-pandemic κόσμο. Μια μπίζνα “built for stress” δεν πρόκειται να φοβηθεί καμία κρίση. Αυτές είναι οι βασικές αρχές και η επιχειρηματική γλώσσα του μικρομεσαίου. Όχι του επενδυτή, όχι του σταρ-τάπερ, όχι του business angel, όχι του μέντορα (τρομάρα σας!)…. Του μικρομεσαίου! Αυτός είναι ο ήρωας. Εσείς όμως είστε “built for comfort”. Τεχνολατρεία, μεγαλοστομίες, εξωτερικές εξαρτήσεις, επενδυτές, event, βραβεία, πόζα… Φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Η κυρα Κούλα που μόλις μετά βίας έβγαλε το δημοτικό, κρατάει δυο μαγαζιά εν μέσω επιδημίας. Και στην καλύτερη θα σας έπαιρνε για delivery boys στο μαγαζί της.
Μην αγχώνεσαι όμως φίλε εντρεπρενούρη. Το κράτος-πατερούλης θα σε διασώσει κι εσένα. Αφού του φίλησες το δαχτυλίδι ο ηγεμόνας θα είναι επιεικής μαζί σου. Είσαι φρόνιμο παιδί και υπάκουο. Θα σου δώσει κι εσένα από τα λεφτά των φορολογούμενων μικρομεσαίων για να σωθείς. Or maybe not…Interesting times indeed.
Του Άρη Ξυπολιτόπουλου
Πηγή:epixeiro.gr
